1. Kamienny młyn
Młyn kamienny został zbudowany w 1303 roku jako młyn zbożowy przez cystersów z klasztoru Zinn i przez nich prowadzony. Młyn funkcjonował jako młyn zbożowy do 1766 r., kiedy to ówczesny mistrz młynarski otrzymał pozwolenie na budowę młyna tnącego (tarta).
Ponownie rozebrany w 1845 roku, a następnie przebudowany na olejarnię. Pod koniec XIX wieku dodano napęd parowy i młyn przekształcono w fabrykę papieru ze słomy. Pełnił również funkcję młyna parowego. W 1918 roku młyn działa jako „G. Kamienny młyn Thiele”. Właścicielem był Emil Gericke, zięć G.Thiele. W 1934 r. maszynę parową zastąpiono motorową, a młyn powiększono.
Uwodornianie Pölitz (Policja)
Pod Szczecinem znajduje się mało znane Zagubione Miejsce: pozostałości po Hydrierwerke Pölitz AG. W wybudowanej przez IG Farben w Pölitz od 1937 roku instalacji uwodorniania na obszarze 200 hektarów węgiel (który dostarczany był głównie z Górnego Śląska rzeką Odrą) był syntetycznie przetwarzany na benzynę _cc781905-5cde-3194-bb3b- w sposób skomplikowany proces 136bad5cf58d_hydrogenated dla Luftwaffe.
Pölitz zostało włączone do Szczecina w 1939 roku, a na tym terenie powstało kilka osiedli dla niemieckich robotników. Jednak w zakładzie zatrudnionych było również wielu robotników przymusowych i więźniów obozów koncentracyjnych, którzy przebywali w różnych obozach wokół stacji uwodorniania. Ze względu na istnienie fabryki Pölitz było celem kilku ciężkich nalotów alianckich. Po zakończeniu wojny w 1946 roku sam zakład został rozebrany przez jeńców niemieckich na rozkaz Armii Radzieckiej i odbudowany w Związku Sowieckim. To, czego Sowieci nie mogli wykorzystać, pozostawili: kilka bunkrów i betonowych szkieletów dawnych budynków fabrycznych, skład towarowy i elektrownia. Polscy pionierzy wysadzili szczątki, po czym polska armia przez lata szkoliła się na miejscu w sytuacjach awaryjnych.
Z tego rozwoju przetrwały różne budynki w najróżniejszych warunkach. Dominuje dawna winda węglowa, która była zarezerwowana dla półproduktów. Widoczny stalowy szkielet palnika paliwowego. Zachowały się schrony przeciwlotnicze i komórki przeciwodłamkowe, które swoim jajowatym kształtem chroniły jedną osobę, a także ludzie Zachodu z typowym betonowym czubkiem. Jak wszystko inne, na terenie gęsto zarośniętym krzakami i krzakami znajdują się również silosy, czyli zbiorniki na benzynę. Dostęp jest trudny i niebezpieczny, z porozrzucanymi gruzami i kawałkami metalu wystającymi z ziemi, dlatego nie zaleca się zwiedzania tego miejsca bez przewodnika. Zwiedzanie z przewodnikiem odbywa się wyłącznie w języku polskim, tjStowarzyszeniew każdą sobotę o godz.
Więc dzisiaj ruiny są czymś więcej niż tylko „zniszczonymi”. Jednak niektóre podziemne przejścia, bunkry i budynki można eksplorować. Zaleca się jednak ostrożność, należy korzystać tylko ze ścieżek lub utartych ścieżek.
