1. Kamienny młyn
Młyn kamienny został zbudowany w 1303 roku jako młyn zbożowy przez cystersów z klasztoru Zinn i przez nich prowadzony. Młyn funkcjonował jako młyn zbożowy do 1766 r., kiedy to ówczesny mistrz młynarski otrzymał pozwolenie na budowę młyna tnącego (tarta).
Ponownie rozebrany w 1845 roku, a następnie przebudowany na olejarnię. Pod koniec XIX wieku dodano napęd parowy i młyn przekształcono w fabrykę papieru ze słomy. Pełnił również funkcję młyna parowego. W 1918 roku młyn działa jako „G. Kamienny młyn Thiele”. Właścicielem był Emil Gericke, zięć G.Thiele. W 1934 r. maszynę parową zastąpiono motorową, a młyn powiększono.
szpital psychiatryczny i sanatorium
Odwiedzając teren prywatnego zakładu psychiatryczno-sanatoryjnego założonego w 1855 roku, można zauważyć, że prace remontowe już się tu rozpoczęły. Wiele domów zostało już spalonych. Nabywca nieruchomości rozpoczął już remont bez pozwolenia bez przeniesienia ceny zakupu, co zakończyło się jego niewypłacalnością. Teren dawnej przychodni wraz z rozległym parkiem stoi pusty i czeka na nowego inwestora.
Pod koniec XIX wieku placówkę powiększono z trzech do dziewięciu budynków, założono zadbany park z altaną i fontanną oraz zwiększono liczbę pracowników do 100. Dyrektor założył ośrodek wychowawczy dla dzieci i młodzieży z zaburzeniami psychicznymi oraz wprowadził rewolucyjne modele opieki, które przestały zamykać chorych psychicznie. Młodzież była przygotowywana do życia zawodowego poprzez opiekę i edukację. Po 1945 r. budynki i pomieszczenia dawnego sanatorium były wykorzystywane w różny sposób. Od 1945 do 1949 r. swoją siedzibę miało w nich dowództwo graniczne Armii Czerwonej, po czym służyło jako sanatorium przeciwgruźlicze. Później na tym terenie mieściła się druga przychodnia lekarska dawnego szpitala powiatowego. Po pokojowej rewolucji teren został oddany i sprzedany przez szpital miejski.
